#அக்டோபர்_2
#உத்தமர்_காந்தி
#லால்பகதூர்சாஸ்திரி.
#காமராஜர்
————————————————
இந்த அக்டோபர் 2ம் தேதி நாடு காந்தியை வணங்கும், காமராஜரை நினைத்து கண்ணீர் சிந்தும். ஆனால் இந்த வரிசையில் வணங்க வேண்டிய பாரத முனிவர் ஒருவர் உண்டு.
அவர் வாழ்க்கையும், அவர் மரணமும், ஏன், அவர் வாழ்வின் ஒவ்வொரு நொடியும் இந்த நாட்டிற்கானது.
லால் பகதூர் சாஸ்திரி. இந்திய வரலாற்றில் எளிமைக்கும் நாட்டு பற்றிற்கும் தியாகத்திற்கும் பெரும் எடுத்துக்காட்டான மனிதர். இதுவரை இருந்த பிரதமர்களில் அவர்தான் நம்பர் 1.
அடித்து சொல்லலாம் பதவியில் இருந்தது வெறும் 1.5 வருடங்களே, ஆனால் அவரின் சாதனைகளும் வெற்றியும் தியாகமும் ஏராளம்.
அவர் வாழ்வினை படித்தால் கண்ணீர் பெருக்கெடுத்து ஓடும், அந்த மனிதனை தேடிபிடித்து கட்டி அழ தோன்றும். அப்படி ஒரு வாழ்க்கை வாழ்ந்திருக்கின்றான் அந்த மாமனிதன்.
காமராஜர் போலவே அவரும் நம்ப முடியாத அதிசயம்.
அவர் பிறந்தது மகா ஏழ்மையான குடும்பம், ஆம் அவர் பிராமண குடும்பம்தான் ஆனால் தந்தை இல்லை.
வறுமைக்கு எந்த இனமும் தப்ப முடியாது, அவரும் சிக்கினார்.
ஆனாலும் கல்விக்காக போராடினார். கங்கையின் கிளை நதியினை நீந்தி கடந்தே பள்ளிக்கு சென்றார். புத்தகம் வாங்க பணமில்லா நிலையில், நண்பனின் புத்தகத்தை இரவல் வாங்கி, அதையும் தெருவிளக்கில் படித்து வளர்ந்தவர். அந்த காட்சியினை கண்ட அவரின் ஆசிரியர், அவரை படிக்க வைத்தார். படித்து, “சாஸ்திரி” பட்டம் வாங்கினார்.
லால் பகதூர் பின்னர் லால் பகதூர் சாஸ்திரி ஆனார்
திலகரும் காந்தியும் அவரை அரசியலுக்கு உணர்ச்சியால் அழைக்கின்றார்கள். கதர் உடுத்தி காங்கிரஸ்காரர் ஆனார். கதரை விற்று சம்பாதித்த காசில்தான் தன் தங்கைக்கு திருமணம் செய்துவிட்டு போராட வந்தார்.
அது ஒரு மணிகூண்டில் சுதந்திர கொடியேற்றும் போராட்டம், கடும் போலீஸ் நெருக்கடியிலும் தந்திரமாக அந்த கூண்டில் ஏறி கொடியேற்றுகின்றார் சாஸ்திரி, அங்கே மகளிர் அணியில் கொடிபிடித்த அந்த லலிதாமணி அதனை கண்டு மெய்சிலிர்த்து நிற்கின்றார். நாட்டுபற்றோரிடையே காதல் அந்த தருணத்தில் உருவானது, அவரை திருமணமும் செய்தார் சாஸ்திரி.
நாட்டுக்காக சிறையெல்லம் சென்றுவிட்டு பின் சுதந்திர இந்தியாவில் ரயில்வே மந்திரியாக அமர்ந்தார் சாஸ்திரி.
அவர்தான் ரயில்வே மந்திரி, ஒரு முறை கூட ஏசி கோச்சிலோ, கூபேயிலோ அவர் பயணித்தவரில்லை, மக்களோடு மக்களாக அமர்ந்திருந்தார். ஒரு முறை அவர் சற்று தாமதமாக வர, ரயில் அவருக்காக நிறுத்தபட்டிருந்தது. ஆத்திரமுற்ற சாஸ்திரி, என் தவறுக்காக மொத்த மக்களையும் காக்க வைத்த அந்த ஸ்டேஷன் மாஸ்டரை சஸ்பெண்ட் செய்கின்றேன் என அறிவித்துவிட்டு, பயணிகளிடம் மன்னிப்பு கேட்டுவிட்டு ரயிலில் ஏறினார்.
தன் உதவியாளர் கார் வாங்கியதை காண்கின்றார், என் சம்பளமே கார் வாங்க போதாது எனும்பொழுது, நீ எப்படி வாங்க முடியும்? முறைகேடு செய்திருப்பாய்; உனக்கு இனி என்னிடம் வேலை இல்லை என விரட்டிவிட்டவர் சாஸ்திரி.
அவர் பிரதமராக இருந்தபொழுது ஒரு பியட் கார் வாங்கினார், அவர் இறந்த பின், மாதாந்திர கட்டணம் செலுத்த முடியாமல் அந்த கார், அவர் குடும்பத்தாரால் திருப்பி அனுப்பபட்டது.
அப்படியும் ஒரு பிரதமர் நம் நாட்டில் இருந்திருக்கின்றார், அவர் குடும்பமும் அப்படி இருந்திருக்கின்றது.
இப்படி ஒரு மனிதனை பார்க்க முடியுமா?
கல்லூரி விண்ணப்பம் வாங்க சென்று, வரிசையில் நின்று, மயங்கி விழுகின்றான் அந்த இளைஞர், மயக்கம் தெளிவித்து கேட்கின்றார்கள், உன் முகவரி என்ன? அவன் சொன்னான், நான் லால்பகதூர் சாஸ்திரியின் மகன். அந்த கல்லூரி முதல்வரே கேட்கின்றார், ஒரு வார்த்தை சொன்னால் வீட்டுக்கே பாரம் அனுப்புவோமே?
அந்த இளைஞன் சொன்னான். என் தந்தையின் பெயருக்காக அப்படி நடந்தால், அவர் என்னை கல்லூரியில் சேர அனுமதிக்கவே மாட்டார்.
இவரை பற்றி நன்கு அறிந்த நேருவின் சகோதரி, அவரின் இளைய மகனை, சொந்த செலவில் லண்டனில் படிக்க வைத்தார். படித்து வந்த மகன், பெரிய கம்பெனியில் சேர்ந்தான். சந்தோஷமாக தந்தையிடம் விஷயத்தை சொன்னபொழுது கலங்கினார் சாஸ்திரி
“நீ படித்து வேலையில் சேர்ந்திருக்கின்றாய். நல்ல விஷயம், ஆனால் உலகம், நானே உனக்கு உதவியதாக சொல்லும், இந்த வேலையினை விட்டுவிடு”
இப்படிபட்ட சாஸ்திரி ரயில்வே அமைச்சராக இருந்தபொழுதுதான் தமிழகத்தில் அரியலூர் ரயில் விபத்து நிகழ்ந்தது.
அந்த விபத்துக்கு பொறுப்பேற்று பதவி விலகினார் சாஸ்திரி. நேரு எவ்வளவு சொல்லியும் கேட்கவில்லை. ஆனால் மற்ற பொறுப்புகளை தொடர்ந்தார்.
இந்நிலையில் காஷ்மீரில் கலவரம் அதிகரித்தது, சாஸ்திரியினை அழைத்த நேரு, நிலமையினை அறிந்துவர சொன்னார், ஆனால் தயங்கி நின்றார் சாஸ்திரி
காரணம், அவரிடம் குளிருக்கு அணியும் ஆடை இல்லை, அதை வாங்க பணமும் இல்லை. அட இப்படியுமா ஒரு அரசியல்வாதி இருந்திருப்பான்?
இதனை அறிந்த நேரு ஆச்சரியபடவில்லை, சாஸ்திரியின் குணம் அவருக்கு தெரியும். தன் குளிர் ஆடையினை கொடுத்தார்.
குள்ளமான சாஸ்திரிக்கு அது நீளமாக இருந்தது, மனைவி அதனை வெட்டி தைத்து கொடுக்க, காஷ்மீருக்கு கிளம்பினார் சாஸ்திரி.
காமராஜர் பதவி விலகி கட்சிக்கு வழிகாட்டியதையொட்டி, கொஞ்சமும் யோசிக்காமல், அவ்வழி நடந்தார் சாஸ்திரி. அவர் பதவி விலகும் பொழுது சொன்னது இப்படித்தான்:
“இரு முறை பதவி விலகியிருக்கின்றேன், அப்பொழுதெல்லாம் வறுமையினை சமாளிப்பது எப்படி என கற்றுகொண்டேன். இம்முறை அது கஷ்டமில்லை. பாலும் காய்கறியும் கிடைத்துவிடுவதால் வாழ்வதில் சிரமமில்லை”
இப்படிபட்ட மனிதர்கள் இனி கிடைப்பார்களா?
அந்த மனிதன் கட்சிக்கு மகத்தான தொண்டாறறிய பொழுது தான் நேருவின் மரணம் நிகழ்ந்தது, கட்சிக்கு அடுத்த தலைவர் யார் என்ற பேச்சு எழுந்தது.
காமராஜரை அமர சொன்னார்கள். நானும் சாஸ்திரியும் வேறல்ல. நான் இருந்தால் என்ன செய்வேனோ அதனையே சாஸ்திரியும் செய்வார் என சொல்லி, வழிவிட்டார் காமராஜர்.
"ஜெய் கிசான்" அதாவது உழவன் வாழ்க என்ற திட்டத்தை முன்னெடுத்து சென்றார் சாஸ்திரி, விவசாயத்திற்கு முன்னுரிமை கொடுக்கும் திட்டமது.
அந்த 1965 மகா குழப்பமான வருடம்.
1962ல் சீன போரினை இந்தியா எதிர்பார்க்கவில்லை. இன்று ரோகிங்கியா அகதி போல வந்த திபெத்தியரையும் தலாய்லாமாவினையும் வரவேற்றதில் சீனா அடித்தது, கொஞ்சமும் யுத்தம் எதிர்பார்க்கப்படாத சூழலில் பட்ட அடி அது. ஆனாலும் நேரு எனும் மாமனிதனுக்கு உலகில் இருந்த செல்வாக்கு காரணமாக சீன போர் முடிவுக்கு வந்தது, ஆனாலும் இந்தியா பட்ட அடி அதிகம். அடியினை விட வலி அதிகம், எதிர்பாரா அடி.
நேரு வேறு இறந்துவிட்டார், இப்பொழுதுதான் சீனாவிடம் இந்தியா அடி வாங்கியிருக்கின்றது, இப்பொழுது இருக்கும் சாஸ்த்திரி சும்மா. இப்பொழுது அடித்தால் இந்தியா அலறும் என, யுத்தம் தொடங்கியது பாகிஸ்தான். அதற்கு உலக நாடுகளின் ஒத்துழைப்பும் இருந்தது.
இந்தியாவில் சாஸ்திரி மகா உறுதியாக இருந்தார், "ஜெய் கிசான் ஜெய் ஜவான்" என்ற கோஷத்தில் அவர் இந்தியாவின் மகத்தான ஆளுமையாக மின்னினார்.
உலகம் அப்படி ஒரு தலைவன் உருவாகுவான் என நினைக்கவில்லை.
ஆம், நேரு இல்லை இனி இந்தியாவுக்கு தலைவன் இல்லை என பாகிஸ்தானும் சீனாவும் திட்டமிட்டு தொடுத்த போர் அது.
அமெரிக்காவும் வந்தது, தன் பேட்டன் டாங்க் எனும் நவீன டாங்கிகளை பாகிஸ்தானுக்கு கொடுத்திருந்தது, அதுதான் பாகிஸ்தானின் துருப்பு சீட்டு. உடைக்க முடியாத டாங்கி என அதற்கு பெயர். தரைபடை வெற்றியினை அதுதான் தீர்மானிக்கும்
அந்த தைரியத்தில் இறங்கியது பாகிஸ்தான். பேட்டன் டாங்க், இந்தியாவிற்கு கடும் சோதனை கொடுத்தது, ஆரம்பத்தில் திணறிய இந்திய படை எப்படியோ ஒரு டேங்கினை பாகிஸ்தான் வீரரோடு சிறைபிடித்தது.
மெதுவாக கேட்டார்கள், “அற்புதமான டாங்கி இதன் மூலம் நீங்கள் வெல்வீர்கள் நாங்கள் அவ்வளவுதான், சரி இந்த பாதுகாப்புமிக்க பேட்டன் டாங்கிற்கு எந்த வழியாக டீசல் ஊற்றுவீர்கள்?”
அவ்வளவுதான் பேட்டன் டாங்கியினை அழிக்கும் முறையினை கண்டார்கள், இந்திய தாக்குதல், அதன் டீசல் டாங்கினை குறிவைத்தன, பேட்டர்ன் டாங்கிகள் எரிய தொடங்கின, தன் பெரும் ஆயுதம் அழிய தொடங்கியதில் பாகிஸ்தான் ராணுவம் பின்வாங்கியது.
பாகிஸ்தான் தோல்வி முகம் காட்ட, தந்திரமாக பேச்சுவார்த்தைக்கு வந்தது. பேச்சுவார்த்தை அன்றைய சோவியத் யூனியனும் இன்றைய உஸ்பெக் நகரமான தாஷ்கண்டில் நடந்தது.
அன்றிரவு தான் சாஸ்திரி மர்ம மரணம் அடைந்தார்.
தாஷ்கண்ட் ஒப்பந்தம் நிறைவேறியதாகவும், அதன் பின் சாஸ்திரி மாரடைப்பில் இறந்ததாகவும் செய்திகள் வந்தன.
உண்மையில் சாஸ்திரி, போரை நடத்தவே விரும்பினார், முழு காஷ்மீரையும் மீட்டெடுத்து அந்த பிரச்சினைக்கு முற்றுபுள்ளி வைக்கவே விரும்பினார். இந்திய படைகளும் வெற்றிமுகத்தில் இருந்தன.
ஆனால் வல்லரசுகளுக்கு அது பிடிக்கவில்லை. காஷ்மீர் இந்தியாவின் பகுதியாகும் பட்சத்தில் அது சர்வதேச அரசியலாகாது. அது இழுத்துகொண்டே இருந்தால்தான் வல்லரசுகள் அரசியல் செய்யமுடியும் என திட்டமிட்டன.
ஆம் அந்த சிக்கலை உலக சிக்கலாக்கி கேந்திர முக்கியத்துவம் வாய்ந்த மலைச்சாரலில் தங்கள் ராணுவத்தை நிறுத்த அமெரிக்காவுக்கும் ஆசை, சோவியத்துக்கும் உள்ளூர ஆசை
இருவருமே காஷ்மீரில் கால்பதிக்க பார்த்தார்கள், சாஸ்திரி மொத்த காஷ்மீரையும் மீட்கும் திட்டத்தில் இருந்தார், விடுவார்களா?
அந்த நயவஞ்சகத்தில் தான் சாய்க்கபட்டார் சாஸ்திரி,
அவர் சமாதான ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்ட பின்னர் தான் இறந்தார் என சோவியத் யூனியன் சொன்னதால் போர் நின்றது. ஆனால் சாஸ்திரி கையெழுத்து இடும் ரகம் அல்ல. அவரின் விருப்பம் காஷ்மீரை முற்றாக மீட்பது.
அந்த போர் மட்டும் சாஸ்திரி திட்டபடி தொடர்ந்திருக்குமானால், காஷ்மீர் சிக்கல் என்றோ முடிந்திருக்கும்.
அந்த மனிதனின் வாழ்வினை நோக்கும் பொழுது , அதுவும் இந்நாளில் நோக்கும்பொழுது தெரிவது ஒன்றுதான்
சாஸ்திரி அப்பழுக்கற்ற தியாக வாழ்வை வாழ்ந்திருக்கிறார்.
மறக்க முடியாத மாமனிதன் சாஸ்திரி, இந்தியா கண்ட இரும்பு மனிதர்களில் நிச்சயம் அவரும் ஒருவர்.
இன்று காந்திக்கு மட்டுமல்ல, சாஸ்திரிக்கும் பிறந்தநாள்
காந்தி, காமராஜர், சாஸ்திரி என்ற அந்த மகான்களை, தேசத்தின் பெரும் அடையாளங்களை வணங்கும் நாளிது. கட்சி கொள்கை பேதமின்றி இந்தியனாக அஞ்சலி செலுத்த வேண்டும்.
கே எஸ் இராதாகிருஷ்ணன்
2-10-2019.
============================================================================================
👉 கீழே உள்ள WhatsApp ஐ கிளிக் செய்து Atleast ஒருவருக்காவது Share பண்ணுங்க, இந்த செய்தி யாராவது ஒருவருக்கு உபகயோகமாய் அமையும்...
============================================================================================
#உத்தமர்_காந்தி
#லால்பகதூர்சாஸ்திரி.
#காமராஜர்
————————————————
இந்த அக்டோபர் 2ம் தேதி நாடு காந்தியை வணங்கும், காமராஜரை நினைத்து கண்ணீர் சிந்தும். ஆனால் இந்த வரிசையில் வணங்க வேண்டிய பாரத முனிவர் ஒருவர் உண்டு.
அவர் வாழ்க்கையும், அவர் மரணமும், ஏன், அவர் வாழ்வின் ஒவ்வொரு நொடியும் இந்த நாட்டிற்கானது.
லால் பகதூர் சாஸ்திரி. இந்திய வரலாற்றில் எளிமைக்கும் நாட்டு பற்றிற்கும் தியாகத்திற்கும் பெரும் எடுத்துக்காட்டான மனிதர். இதுவரை இருந்த பிரதமர்களில் அவர்தான் நம்பர் 1.
அடித்து சொல்லலாம் பதவியில் இருந்தது வெறும் 1.5 வருடங்களே, ஆனால் அவரின் சாதனைகளும் வெற்றியும் தியாகமும் ஏராளம்.
அவர் வாழ்வினை படித்தால் கண்ணீர் பெருக்கெடுத்து ஓடும், அந்த மனிதனை தேடிபிடித்து கட்டி அழ தோன்றும். அப்படி ஒரு வாழ்க்கை வாழ்ந்திருக்கின்றான் அந்த மாமனிதன்.
காமராஜர் போலவே அவரும் நம்ப முடியாத அதிசயம்.
அவர் பிறந்தது மகா ஏழ்மையான குடும்பம், ஆம் அவர் பிராமண குடும்பம்தான் ஆனால் தந்தை இல்லை.
வறுமைக்கு எந்த இனமும் தப்ப முடியாது, அவரும் சிக்கினார்.
ஆனாலும் கல்விக்காக போராடினார். கங்கையின் கிளை நதியினை நீந்தி கடந்தே பள்ளிக்கு சென்றார். புத்தகம் வாங்க பணமில்லா நிலையில், நண்பனின் புத்தகத்தை இரவல் வாங்கி, அதையும் தெருவிளக்கில் படித்து வளர்ந்தவர். அந்த காட்சியினை கண்ட அவரின் ஆசிரியர், அவரை படிக்க வைத்தார். படித்து, “சாஸ்திரி” பட்டம் வாங்கினார்.
லால் பகதூர் பின்னர் லால் பகதூர் சாஸ்திரி ஆனார்
திலகரும் காந்தியும் அவரை அரசியலுக்கு உணர்ச்சியால் அழைக்கின்றார்கள். கதர் உடுத்தி காங்கிரஸ்காரர் ஆனார். கதரை விற்று சம்பாதித்த காசில்தான் தன் தங்கைக்கு திருமணம் செய்துவிட்டு போராட வந்தார்.
அது ஒரு மணிகூண்டில் சுதந்திர கொடியேற்றும் போராட்டம், கடும் போலீஸ் நெருக்கடியிலும் தந்திரமாக அந்த கூண்டில் ஏறி கொடியேற்றுகின்றார் சாஸ்திரி, அங்கே மகளிர் அணியில் கொடிபிடித்த அந்த லலிதாமணி அதனை கண்டு மெய்சிலிர்த்து நிற்கின்றார். நாட்டுபற்றோரிடையே காதல் அந்த தருணத்தில் உருவானது, அவரை திருமணமும் செய்தார் சாஸ்திரி.
நாட்டுக்காக சிறையெல்லம் சென்றுவிட்டு பின் சுதந்திர இந்தியாவில் ரயில்வே மந்திரியாக அமர்ந்தார் சாஸ்திரி.
அவர்தான் ரயில்வே மந்திரி, ஒரு முறை கூட ஏசி கோச்சிலோ, கூபேயிலோ அவர் பயணித்தவரில்லை, மக்களோடு மக்களாக அமர்ந்திருந்தார். ஒரு முறை அவர் சற்று தாமதமாக வர, ரயில் அவருக்காக நிறுத்தபட்டிருந்தது. ஆத்திரமுற்ற சாஸ்திரி, என் தவறுக்காக மொத்த மக்களையும் காக்க வைத்த அந்த ஸ்டேஷன் மாஸ்டரை சஸ்பெண்ட் செய்கின்றேன் என அறிவித்துவிட்டு, பயணிகளிடம் மன்னிப்பு கேட்டுவிட்டு ரயிலில் ஏறினார்.
தன் உதவியாளர் கார் வாங்கியதை காண்கின்றார், என் சம்பளமே கார் வாங்க போதாது எனும்பொழுது, நீ எப்படி வாங்க முடியும்? முறைகேடு செய்திருப்பாய்; உனக்கு இனி என்னிடம் வேலை இல்லை என விரட்டிவிட்டவர் சாஸ்திரி.
அவர் பிரதமராக இருந்தபொழுது ஒரு பியட் கார் வாங்கினார், அவர் இறந்த பின், மாதாந்திர கட்டணம் செலுத்த முடியாமல் அந்த கார், அவர் குடும்பத்தாரால் திருப்பி அனுப்பபட்டது.
அப்படியும் ஒரு பிரதமர் நம் நாட்டில் இருந்திருக்கின்றார், அவர் குடும்பமும் அப்படி இருந்திருக்கின்றது.
இப்படி ஒரு மனிதனை பார்க்க முடியுமா?
கல்லூரி விண்ணப்பம் வாங்க சென்று, வரிசையில் நின்று, மயங்கி விழுகின்றான் அந்த இளைஞர், மயக்கம் தெளிவித்து கேட்கின்றார்கள், உன் முகவரி என்ன? அவன் சொன்னான், நான் லால்பகதூர் சாஸ்திரியின் மகன். அந்த கல்லூரி முதல்வரே கேட்கின்றார், ஒரு வார்த்தை சொன்னால் வீட்டுக்கே பாரம் அனுப்புவோமே?
அந்த இளைஞன் சொன்னான். என் தந்தையின் பெயருக்காக அப்படி நடந்தால், அவர் என்னை கல்லூரியில் சேர அனுமதிக்கவே மாட்டார்.
இவரை பற்றி நன்கு அறிந்த நேருவின் சகோதரி, அவரின் இளைய மகனை, சொந்த செலவில் லண்டனில் படிக்க வைத்தார். படித்து வந்த மகன், பெரிய கம்பெனியில் சேர்ந்தான். சந்தோஷமாக தந்தையிடம் விஷயத்தை சொன்னபொழுது கலங்கினார் சாஸ்திரி
“நீ படித்து வேலையில் சேர்ந்திருக்கின்றாய். நல்ல விஷயம், ஆனால் உலகம், நானே உனக்கு உதவியதாக சொல்லும், இந்த வேலையினை விட்டுவிடு”
இப்படிபட்ட சாஸ்திரி ரயில்வே அமைச்சராக இருந்தபொழுதுதான் தமிழகத்தில் அரியலூர் ரயில் விபத்து நிகழ்ந்தது.
அந்த விபத்துக்கு பொறுப்பேற்று பதவி விலகினார் சாஸ்திரி. நேரு எவ்வளவு சொல்லியும் கேட்கவில்லை. ஆனால் மற்ற பொறுப்புகளை தொடர்ந்தார்.
இந்நிலையில் காஷ்மீரில் கலவரம் அதிகரித்தது, சாஸ்திரியினை அழைத்த நேரு, நிலமையினை அறிந்துவர சொன்னார், ஆனால் தயங்கி நின்றார் சாஸ்திரி
காரணம், அவரிடம் குளிருக்கு அணியும் ஆடை இல்லை, அதை வாங்க பணமும் இல்லை. அட இப்படியுமா ஒரு அரசியல்வாதி இருந்திருப்பான்?
இதனை அறிந்த நேரு ஆச்சரியபடவில்லை, சாஸ்திரியின் குணம் அவருக்கு தெரியும். தன் குளிர் ஆடையினை கொடுத்தார்.
குள்ளமான சாஸ்திரிக்கு அது நீளமாக இருந்தது, மனைவி அதனை வெட்டி தைத்து கொடுக்க, காஷ்மீருக்கு கிளம்பினார் சாஸ்திரி.
காமராஜர் பதவி விலகி கட்சிக்கு வழிகாட்டியதையொட்டி, கொஞ்சமும் யோசிக்காமல், அவ்வழி நடந்தார் சாஸ்திரி. அவர் பதவி விலகும் பொழுது சொன்னது இப்படித்தான்:
“இரு முறை பதவி விலகியிருக்கின்றேன், அப்பொழுதெல்லாம் வறுமையினை சமாளிப்பது எப்படி என கற்றுகொண்டேன். இம்முறை அது கஷ்டமில்லை. பாலும் காய்கறியும் கிடைத்துவிடுவதால் வாழ்வதில் சிரமமில்லை”
இப்படிபட்ட மனிதர்கள் இனி கிடைப்பார்களா?
அந்த மனிதன் கட்சிக்கு மகத்தான தொண்டாறறிய பொழுது தான் நேருவின் மரணம் நிகழ்ந்தது, கட்சிக்கு அடுத்த தலைவர் யார் என்ற பேச்சு எழுந்தது.
காமராஜரை அமர சொன்னார்கள். நானும் சாஸ்திரியும் வேறல்ல. நான் இருந்தால் என்ன செய்வேனோ அதனையே சாஸ்திரியும் செய்வார் என சொல்லி, வழிவிட்டார் காமராஜர்.
"ஜெய் கிசான்" அதாவது உழவன் வாழ்க என்ற திட்டத்தை முன்னெடுத்து சென்றார் சாஸ்திரி, விவசாயத்திற்கு முன்னுரிமை கொடுக்கும் திட்டமது.
அந்த 1965 மகா குழப்பமான வருடம்.
1962ல் சீன போரினை இந்தியா எதிர்பார்க்கவில்லை. இன்று ரோகிங்கியா அகதி போல வந்த திபெத்தியரையும் தலாய்லாமாவினையும் வரவேற்றதில் சீனா அடித்தது, கொஞ்சமும் யுத்தம் எதிர்பார்க்கப்படாத சூழலில் பட்ட அடி அது. ஆனாலும் நேரு எனும் மாமனிதனுக்கு உலகில் இருந்த செல்வாக்கு காரணமாக சீன போர் முடிவுக்கு வந்தது, ஆனாலும் இந்தியா பட்ட அடி அதிகம். அடியினை விட வலி அதிகம், எதிர்பாரா அடி.
நேரு வேறு இறந்துவிட்டார், இப்பொழுதுதான் சீனாவிடம் இந்தியா அடி வாங்கியிருக்கின்றது, இப்பொழுது இருக்கும் சாஸ்த்திரி சும்மா. இப்பொழுது அடித்தால் இந்தியா அலறும் என, யுத்தம் தொடங்கியது பாகிஸ்தான். அதற்கு உலக நாடுகளின் ஒத்துழைப்பும் இருந்தது.
இந்தியாவில் சாஸ்திரி மகா உறுதியாக இருந்தார், "ஜெய் கிசான் ஜெய் ஜவான்" என்ற கோஷத்தில் அவர் இந்தியாவின் மகத்தான ஆளுமையாக மின்னினார்.
உலகம் அப்படி ஒரு தலைவன் உருவாகுவான் என நினைக்கவில்லை.
ஆம், நேரு இல்லை இனி இந்தியாவுக்கு தலைவன் இல்லை என பாகிஸ்தானும் சீனாவும் திட்டமிட்டு தொடுத்த போர் அது.
அமெரிக்காவும் வந்தது, தன் பேட்டன் டாங்க் எனும் நவீன டாங்கிகளை பாகிஸ்தானுக்கு கொடுத்திருந்தது, அதுதான் பாகிஸ்தானின் துருப்பு சீட்டு. உடைக்க முடியாத டாங்கி என அதற்கு பெயர். தரைபடை வெற்றியினை அதுதான் தீர்மானிக்கும்
அந்த தைரியத்தில் இறங்கியது பாகிஸ்தான். பேட்டன் டாங்க், இந்தியாவிற்கு கடும் சோதனை கொடுத்தது, ஆரம்பத்தில் திணறிய இந்திய படை எப்படியோ ஒரு டேங்கினை பாகிஸ்தான் வீரரோடு சிறைபிடித்தது.
மெதுவாக கேட்டார்கள், “அற்புதமான டாங்கி இதன் மூலம் நீங்கள் வெல்வீர்கள் நாங்கள் அவ்வளவுதான், சரி இந்த பாதுகாப்புமிக்க பேட்டன் டாங்கிற்கு எந்த வழியாக டீசல் ஊற்றுவீர்கள்?”
அவ்வளவுதான் பேட்டன் டாங்கியினை அழிக்கும் முறையினை கண்டார்கள், இந்திய தாக்குதல், அதன் டீசல் டாங்கினை குறிவைத்தன, பேட்டர்ன் டாங்கிகள் எரிய தொடங்கின, தன் பெரும் ஆயுதம் அழிய தொடங்கியதில் பாகிஸ்தான் ராணுவம் பின்வாங்கியது.
பாகிஸ்தான் தோல்வி முகம் காட்ட, தந்திரமாக பேச்சுவார்த்தைக்கு வந்தது. பேச்சுவார்த்தை அன்றைய சோவியத் யூனியனும் இன்றைய உஸ்பெக் நகரமான தாஷ்கண்டில் நடந்தது.
அன்றிரவு தான் சாஸ்திரி மர்ம மரணம் அடைந்தார்.
தாஷ்கண்ட் ஒப்பந்தம் நிறைவேறியதாகவும், அதன் பின் சாஸ்திரி மாரடைப்பில் இறந்ததாகவும் செய்திகள் வந்தன.
உண்மையில் சாஸ்திரி, போரை நடத்தவே விரும்பினார், முழு காஷ்மீரையும் மீட்டெடுத்து அந்த பிரச்சினைக்கு முற்றுபுள்ளி வைக்கவே விரும்பினார். இந்திய படைகளும் வெற்றிமுகத்தில் இருந்தன.
ஆனால் வல்லரசுகளுக்கு அது பிடிக்கவில்லை. காஷ்மீர் இந்தியாவின் பகுதியாகும் பட்சத்தில் அது சர்வதேச அரசியலாகாது. அது இழுத்துகொண்டே இருந்தால்தான் வல்லரசுகள் அரசியல் செய்யமுடியும் என திட்டமிட்டன.
ஆம் அந்த சிக்கலை உலக சிக்கலாக்கி கேந்திர முக்கியத்துவம் வாய்ந்த மலைச்சாரலில் தங்கள் ராணுவத்தை நிறுத்த அமெரிக்காவுக்கும் ஆசை, சோவியத்துக்கும் உள்ளூர ஆசை
இருவருமே காஷ்மீரில் கால்பதிக்க பார்த்தார்கள், சாஸ்திரி மொத்த காஷ்மீரையும் மீட்கும் திட்டத்தில் இருந்தார், விடுவார்களா?
அந்த நயவஞ்சகத்தில் தான் சாய்க்கபட்டார் சாஸ்திரி,
அவர் சமாதான ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்ட பின்னர் தான் இறந்தார் என சோவியத் யூனியன் சொன்னதால் போர் நின்றது. ஆனால் சாஸ்திரி கையெழுத்து இடும் ரகம் அல்ல. அவரின் விருப்பம் காஷ்மீரை முற்றாக மீட்பது.
அந்த போர் மட்டும் சாஸ்திரி திட்டபடி தொடர்ந்திருக்குமானால், காஷ்மீர் சிக்கல் என்றோ முடிந்திருக்கும்.
அந்த மனிதனின் வாழ்வினை நோக்கும் பொழுது , அதுவும் இந்நாளில் நோக்கும்பொழுது தெரிவது ஒன்றுதான்
சாஸ்திரி அப்பழுக்கற்ற தியாக வாழ்வை வாழ்ந்திருக்கிறார்.
மறக்க முடியாத மாமனிதன் சாஸ்திரி, இந்தியா கண்ட இரும்பு மனிதர்களில் நிச்சயம் அவரும் ஒருவர்.
இன்று காந்திக்கு மட்டுமல்ல, சாஸ்திரிக்கும் பிறந்தநாள்
காந்தி, காமராஜர், சாஸ்திரி என்ற அந்த மகான்களை, தேசத்தின் பெரும் அடையாளங்களை வணங்கும் நாளிது. கட்சி கொள்கை பேதமின்றி இந்தியனாக அஞ்சலி செலுத்த வேண்டும்.
கே எஸ் இராதாகிருஷ்ணன்
2-10-2019.